بررسی وضعیت نگهداری مدارک پزشکی در بیمارستان های ایران: یک بررسی ملی

مقدمه: در سازمان های مراقبت بهداشتی و درمانی، منبع اصلی اطلاعات مراقبت بهداشتی و درمانی، مدارک پزشکی بیماران است. این مدارک زمانی می توانند برای ادامه درمان بیمار، تحقیقات، جنبه های  قانونی و غیره استفاده شوند که به درستی نگهداری گردند. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی وضعیت نگهداری مدارک پزشکی در بیمارستان های ایران بود. روش پژوهش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - مقطعی است که در سال 1391 انجام شده است. جامعه پژوهش را تمامی بیمارستان های ایران (890 بیمارستان) تشکیل می دادند. برای گردآوری داده ها چک لیستی از طریق وزارت بهداشت برای تمامی بیمارستان های کشور فرستاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و درصد فراوانی) در نرم افزار spss16 تحلیل گردیدند. یافته ها: 7/73 درصد از فضای بخش مدارک پزشکی به نگهداری پرونده ها اختصاص داده شده بود. بیشتر بیمارستان ها (8/41 درصد) از روش شماره دهی واحد استفاده می کردند. روش بایگانی در بیشتر بیمارستان ها (7/43 درصد) شماره ای مستقیم بود. 9/14 درصد از بیمارستان برای نگهداری پرونده ها در کنار روش بایگانی سنتی (کاغذی) از روش اسکن و ذخیره سازی الکترونیکی نیز استفاده می کردند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که وضعیت نگهداری مدارک پزشکی در برخی از بیمارستان های ایران با استانداردها مطابقت ندارد. لذا تصویب استانداردهای ملی برای نگهداری مدارک پزشکی از طرف وزارت بهداشت توصیه می گردد.